Govoreći o povijesti pojma nutarnja molitva autor se osvrće na razdoblje od otaca teologa do srednjega vijeka, na njemačku i španjolsku mistiku, francusku školu kao i na današnje vrijeme koje nutarnju molitvu tumači kao sve vrste molitve odnosno komunikacije s Bogom, a kojima je zajednička sabranost srca. Koerner spominje četiri osnovna značenja pojma, a to su svjesno upravljanje svoga Ja skrivenom Božjem Ti gdje ubraja liturgijsku, zajedničku ili osobnu molitvu s oblikovanim ili slobodnim riječima, razmatranje, zatim molitveni stupanj kod kojega stupa kontemplativna ljubav srca prema Bogu te meditacija u smislu razmatranja biblijskih tekstova i otajstava vjere. Posljednje poglavlje knjige nudi odgovor što treba konkretno činiti i što se događa u čovjeku kada moli.