Ispovijesti, koje - prema dvostrukom značenju latinske riječi Confessiones - nisu samo priznanja grijeha nego i pohvale Bogu, počinje Augustin veličanstvenim zazivom Boga: »Velik si, Gospodine...« da mu pomogne kadbude pisao uspomene svoga života... (gl. 1-6). I najprije govori o najranijoj svojoj dobi, o grijesima djetinjstva i dječačke dobi (7-8). Priznaje da ga je najprije više zanosila igra nego učenje (9-12). Zatim pripovijeda o svom oduševljavanju za stare klasične pjesnike, posebno Vergilija (13-15), na što nadovezuje osudu pjesničkih izmišljotina koje neodgojno djeluju na mladu dušu (16-19), da završi pohvalom Bogu za milosti u djetinjstvu (20). - Uspomene na život u rodnom gradu Tagasti, od rođenja, 13. studenoga 354., do dobi od petnaest godina, 369.